کد مطلب:244024 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
اعمال شب بیست و هفتم ماه رجب
[12] 12 - سید بن طاوس نقل كرده است:
محمد بن عفیر ضبی از امام جواد علیه السلام روایت كرده كه فرمود: همانا در ماه رجب، شبی وجود دارد كه برای مردم، از آنچه خورشید بر آن می تابد بهتر است و آن شب، شب بیست و هفتم آن است؛ رسول خدا علیه السلام، صبح آن شب به پیامبری رسید و - خدا تو را به خیر و صلاحش توفیق دهد - به یقین، برای عبادت كننده ی در آن شب از شیعیان ما معادل پاداش عبادت شصت سال خواهد بود.
گفته شد: عمل آن شب چیست؟
حضرت فرمود: وقتی نماز عشاء را به جای آوردی و در رختخواب خود خوابیدی؛ در ساعتی از ساعات شب، قبل از نیمه ی شب یا بعد از آن از خواب برخاسته، دوازده ركعت نماز با دوازده سوره، از سوره های نسبتا كوتاه (نه خیلی كوتاه و نه خیلی مفصل) بعد از یاسین تا كافرون به جای می آوری و چون بعد از هر دو ركعت نماز فراغت یافتی، بعد از سلام می نشینی و سوره ی «حمد» را هفت مرتبه و سوره ی «فلق» و سوره ی «ناس» را هفت مرتبه و سوره ی «قل هو الله احد»
[ صفحه 292]
را هفت مرتبه و سوره ی «قل یا ایها الكافرون» را هفت مرتبه و سوره ی «انا انزلناه» را هفت مرتبه و «آیة الكرسی» را هفت مرتبه، قرائت می كنی و بعد از آنها، این دعا را می خوانی: حمد و ستایش از آن خدایی است كه همسر و فرزند، اختیار نكرده و در قدرت و سلطنت، شریك و انبازی ندارد و دوست و یاوری (یا سرپرستی) از روی ضعف و ذلت، برایش متصور نیست و او را بی اندازه بزرگ و با عظمت بشمار؛ خدایا!من، به جایگاه و محل اتصال عزتت بر پایه های عرش تو و به نهایت رحمتت (رحمتی كه بالاتر از آن رحمتی نیست) كه در كتاب قرآن آن را ثبت كردی (یا و به نهایت رحمتت كه همان كتاب توست) و به اسم بزرگتر بزرگتر بزرگتر تو و ذكر و یاد برتر برتر برتر تو و به حق كلمات تام و تمامت كه به صدق و راستی و عدل و داد، كمال یافته است، از تو می خواهم كه بر محمد و آل محمد، درود فرستی و در حق من، آنچه سزاوار ذات توست، انجام دهی.
آنگاه حاجت خود را، از خدای متعال درخواست كن؛ چه اینكه هیچ حاجتی نخواهی خواست، مگر اینكه بر آورده خواهد شد؛ هر گاه گناه، یا قطع رحم یا هلاكت گروهی از مؤمنان نباشد و با نیت روزه، شب را به صبح می آوری؛ چرا كه روزه ی آن روز، مستحب است و معادل یك سال روزه می باشد. [1] .
محمد بن عفیر ضبی از امام جواد علیه السلام روایت كرده كه فرمود: همانا در ماه رجب، شبی وجود دارد كه برای مردم، از آنچه خورشید بر آن می تابد بهتر است و آن شب، شب بیست و هفتم آن است؛ رسول خدا علیه السلام، صبح آن شب به پیامبری رسید و - خدا تو را به خیر و صلاحش توفیق دهد - به یقین، برای عبادت كننده ی در آن شب از شیعیان ما معادل پاداش عبادت شصت سال خواهد بود.
گفته شد: عمل آن شب چیست؟
حضرت فرمود: وقتی نماز عشاء را به جای آوردی و در رختخواب خود خوابیدی؛ در ساعتی از ساعات شب، قبل از نیمه ی شب یا بعد از آن از خواب برخاسته، دوازده ركعت نماز با دوازده سوره، از سوره های نسبتا كوتاه (نه خیلی كوتاه و نه خیلی مفصل) بعد از یاسین تا كافرون به جای می آوری و چون بعد از هر دو ركعت نماز فراغت یافتی، بعد از سلام می نشینی و سوره ی «حمد» را هفت مرتبه و سوره ی «فلق» و سوره ی «ناس» را هفت مرتبه و سوره ی «قل هو الله احد»
[ صفحه 292]
را هفت مرتبه و سوره ی «قل یا ایها الكافرون» را هفت مرتبه و سوره ی «انا انزلناه» را هفت مرتبه و «آیة الكرسی» را هفت مرتبه، قرائت می كنی و بعد از آنها، این دعا را می خوانی: حمد و ستایش از آن خدایی است كه همسر و فرزند، اختیار نكرده و در قدرت و سلطنت، شریك و انبازی ندارد و دوست و یاوری (یا سرپرستی) از روی ضعف و ذلت، برایش متصور نیست و او را بی اندازه بزرگ و با عظمت بشمار؛ خدایا!من، به جایگاه و محل اتصال عزتت بر پایه های عرش تو و به نهایت رحمتت (رحمتی كه بالاتر از آن رحمتی نیست) كه در كتاب قرآن آن را ثبت كردی (یا و به نهایت رحمتت كه همان كتاب توست) و به اسم بزرگتر بزرگتر بزرگتر تو و ذكر و یاد برتر برتر برتر تو و به حق كلمات تام و تمامت كه به صدق و راستی و عدل و داد، كمال یافته است، از تو می خواهم كه بر محمد و آل محمد، درود فرستی و در حق من، آنچه سزاوار ذات توست، انجام دهی.
آنگاه حاجت خود را، از خدای متعال درخواست كن؛ چه اینكه هیچ حاجتی نخواهی خواست، مگر اینكه بر آورده خواهد شد؛ هر گاه گناه، یا قطع رحم یا هلاكت گروهی از مؤمنان نباشد و با نیت روزه، شب را به صبح می آوری؛ چرا كه روزه ی آن روز، مستحب است و معادل یك سال روزه می باشد. [1] .
[1] اقبال الاعمال 3: 266.